یه جای خوب

آن شب ، شب بیست و هفتم رجب بود .

محمد غرق در اندیشه بود که ناگهان صدایی گیرا و گرم درغار

پیچید : بخوان! بخوان به نام پروردگارت که بیافرید ،

آدمی را از لخته خونی آفرید ، بخوان که پروردگار تو

ارجمندترین است ، همو که با قلم آموخت ،